African Time en nsima maken

Maandag was het tijd om bij een nieuwe afdeling te beginnen. We kregen het bericht dat we om 8:00uur bij het 'College of Nursing' moesten staan. Vanaf daar zouden we dan naar de afdeling gebracht worden. We wachtten en wachtten, wachtten en wachtten en maarliefst 2,5 uur later konden we dan eindelijk onze dag beginnen. We kregen een oriëntatie en binnen 2 uurtjes stonden we weer buiten. Het is hier echt allemaal niet zo erg als iets wat later begint. Eigenlijk heb ik me in die 2,5 uur ook bijna niet verveelt. De 'African Time' went snel. Na de oriëntatie hadden we mooi de tijd om van alles te regelen, zoals het verlengen van ons visum. We mogen nu officieel 90 dagen blijven. Daarna moeten we het land uit en dan weer terugkomen. Maar ons werd verteld: kom tegen die tijd nog maar eens terug, dan kijken we wel wat we kunnen doen voor jullie. Dat is dan weer het voordeel als je blank bent en geld hebt, denk ik💁🏼

Dinsdag was de eerste echte dag. Het begon allemaal in Tumbuka (de taal die ze hier spreken) dus we begrepen er niks van. We kregen een patiënt aangewezen, maar we hadden geen idee wat we daarmee moesten. Uiteindelijk legden 2 studentes (zie foto) het ons uit en toen ging het allemaal prima. De afdeling is voor acute patiënten en patiënten die vanuit daar weer hun leven leren op te pakken. Onze taak was deze week om iedere dag een patiënt te observeren en met hem/haar te praten: de problemen te ontdekken en bevragen of er nog klachten waren. Maar ook speelden we spelletjes (vooral Bao, dit is een spel dat hier ontzettend veel gespeeld wordt, met een houten bord met rijen van kuiltjes met daarin steentjes, noten of kralen. De uitleg zal ik je besparen, want het is vrij lastig). Ook dansten we enthousiast mee in een disco. Het gaat er hier heel anders aan toe. Om een voorbeeld te geven: er liep een man gewoon rond op de binnenplaats die blijkbaar heel gevaarlijk kan zijn (zelfs in de zin dat hij mensen eerder had vermoord en dit zeker nog wel eens zou kunnen doen). In Nederland zou deze man een lange tijd in een TBS kliniek zitten, maar hier mocht hij bijna met ontslag. Toch hebben we met hem en heel wat andere cliënten gezellig gekletst. Aan het einde van de dag moest je dan alles rapporteren over je cliënt. Daarna kwam de nachtdienst, die van half 5 's avonds tot half 9 's ochtends duurt(!!) en konden we overdragen.

Donderdag kwam na stage een studente van de Nursing College naar ons huisje toe om ons te leren hoe we nsima moeten maken (zie foto). Dit is een typisch Malawiaans gerecht gemaakt van water en maïsmeel. De mensen in Malawi zijn over het algemeen arm en dit is een gerecht dat iedereen kan betalen en het vult goed. Het was super gezellig om samen te koken en te kletsen. 

Funfact over deze week: ik ben begonnen met sporten hier, hup de sportkleertjes aan en op de grond in het huisje allerlei oefeningen doen. Ik moet nog even wat armspieren kweken om goed in de nsima te kunnen roeren (dit is zwaar! En iedereen hier doet dit met het grootste gemak).

Vandaag is het Goede Vrijdag, dus hoefden wij als studenten niet naar stage. We zijn daarom maar weer naar Lake Malawi gegaan om te genieten van de warme zon, het koele water en een koud biertje. Het was zeker een goede vrijdag! Deze keer in de taxi zaten we met 9 personen, 7 kippen in een mandje (waarvan 2 onthoofd.. zie foto: hierop zie je alleen de levenden gelukkig), zo'n 100 kilo aan rijst en andere spullen én een grote plant. Mijn stoel kon alleen nog maar schuin staan en we hebben er weer hard om kunnen lachen (zie foto😂).

Papa en mama zijn op dit moment onderweg naar Malawi toe, morgen aan het einde van de middag zullen ze hier aankomen. Heel erg veel zin in!